Zegarek z filmu: https://overdrivewatches.com/Odcinek zrealizowany w celach edukacyjnych aby poszerzyć wiedzę ludzi na temat zwierząt, ich hodowli, żywieni

„Puszcza nigdy nie była i nigdy nie będzie – stara. Ona, nieporuszona w swym ponad-czasowym majestacie, trwa w opływających ją tysiącleciach wciąż tak samo żywa. W sobie właściwym rytmie rodzą się, dojrzewają starzeją się i zamieniają w proch kolejne generacje drzew i jednoroczne zioła. Jesienne wichury, letnie burze, zimowe okiście w mgnieniu oka zamieniają całe jej połacie w spiętrzone rumowiska połamanych pni i konarów. Z upływem czasu rany zabliźniają się i pokrywają zielenią nowonarodzonego życia.”- Prof. Simona Kossak Aby opisać wszystko co ważne i istotne, a co związane jest z tym niesamowitym miejscem, jakim jest Puszcza Białowieska potrzeba wielu stron zapisanych maczkiem. Nagromadzenie skarbów Flory i Fauny, na tym ostatnim skrawku pierwotnego lasu, jest tak duże, że chcąc choć trochę przybliżyć ten tajemniczy las, można by pisać właściwie bez końca. Pisząc o Puszczy Białowieskiej trzeba pamiętać, że życie tam tętniące, to nie tylko szeroko rozumiana przyroda, to także ludzie. Puszcza to miejsce niezbyt przyjazne dla ludzi w niej mieszkających, choć czerpiących garściami jej skarby. W przedstawionym artykule w celu zachowania pewnego porządku, ułatwiającego wybranie interesujących zagadnień zastosowana została systematyka, grupująca poszczególne ciekawostki w odrębne mini bloki. Puszcza to drzewa, zwierzęta, rośliny, to cały ekosystem żyjący własnym rytmem i rządzący się własnymi prawami i dlatego to krótkie opracowanie zacząć należy od drzew, niech zawarte tu ciekawostki posłużą do rozwinięcia wyobraźni i chęci poznawczej. Pomniki przyrody Stare obszary leśne jako skupiska wielu gatunków drzew to doskonałe miejsce na wyselekcjonowanie okazów, które ze względu na historie i wiek klasyfikowane są jako pomniki przyrody. Pomnik przyrody to obiekt, który ze względu na szczególne walory naukowe jest prawnie chroniony. W obrębie Białowieży sporo dębów zostało objętych statusem pomnik przyrody, znajdują się one w różnych miejscach, posiadają oznakowanie i krótki opis. 1. Dąb Bartny – dąb szypułkowy, nazwę zawdzięcza barci istniejącej pod koroną, która dziś jest już mało widoczna. Lokalizacja – na terenie Białowieskiego Parku Narodowego, przy głównej trasie turystycznej. 2. Dąb Hugo Conwentza – dąb szypułkowy, nazwany został tak przez Tomasza Niechodę w celu upamiętnienia Huga Conwentza za jego zasługi w ochronie Puszczy w czasie I wojny światowej. Lokalizacja – przy głównym szlaku turystycznym. 3. Dąb Jagiełły – najsłynniejszy dąb w Puszczy, według legendy Władysław Jagiełło podczas łowów zorganizowanych przed wyprawą grunwaldzką, odpoczywał pod jego konarami. Dziś znajdują się tylko rozkładające się szczątki potężnego pnia. Lokalizacja – dojście szlakiem pieszym „Do Dębu Jagiełły”. 4. Dąb Maciek – najpotężniejszy i najgrubszy dąb w Puszczy, uznawany za jeden z najpotężniejszych w Polsce. Na wysokości 130 cm od podstawy ma 741 cm obwodu, a wysokość od podstawy 40, 8 m. Nazwę nadali mu pracownicy Białowieskiego Parku. 5. Dąb Małgosi – klasyczny dąb białowieski, przełamano tradycje i nazwano go imieniem żeńskim w dowód uznania dla Małgorzaty Karczewskiej za zasługi na rzecz Puszczy. 6. Dąb Jacka Kuronia – zapisany w rejestrze drzew pomnikowych, nazwany przez odkrywcę Jacka Wysmułka zaznaczając związki Jacka Kuronia z tym rejonem. 7. Dąb przy bagnisku – drugi co do potęgi dąb Puszczy Białowieskiej. To tylko kilka przykładów skarbów z dębowej rodziny rosnących na terenie Białowieskiego Parku Narodowego. Szlak Dębów Królewskich i Książąt Litewskich – to doskonałe uzupełnienie dębowego rozdziału. Jest to ścieżka edukacyjna o długości około 500 m, wiodąca pośród kilkudziesięciu wiekowych dębów. Dęby nazwane zostały imionami królów polskich i książąt litewskich. Jest to obecnie część niebieskiego szlaku wychodzącego z Białowieży. Dęby białowieskie to najbardziej charakterystyczne drzewa występujące w Puszczy. Odznaczają się wysokim pniem i osadzoną odpowiednio wysoko koroną. Ze względu na specyfikę wzrostu, pomiędzy innymi drzewami odróżniają się od dębów rosnących na wolnych przestrzeniach. Rezerwaty przyrody Puszczy Białowieskiej Rezerwat przyrody jako obszarowa forma ochrony przyrody, obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. W rezerwacie przyrody ochroną może być objęta całość terenu lub jego część. Taka forma występuje w Puszczy Białowieskiej obejmuje ona również tereny Białowieskiego Parku Narodowego. Dla miłośników przyrody takie miejsca to doskonały teren do zaspokajania swojej pasji i poszerzania wiedzy. 1. Rezerwat Berezowo – faunistyczny przebiega przez niego żółty pieszy szlak turystyczny Białowieża-Topiła, oraz niebieski rowerowy. Występują tu reliktowa fauna motyli. 2. Rezerwat Dębowy Grąd – dla miłośników ptaków można tu spotkać bardzo rzadki okaz dzięcioła białogrzbietego, a dla grzybiarzy żylak czerwonawy- tylko do oglądania gdyż jest pod ochroną. Jak nazwa wskazuje dominują tu dęby. 3. Rezerwat Dolina Waliczówki – rzadko odwiedzany, brak dobrych dróg. Można tu natrafić na wilki, żubry, bobry, rysia, łasicę, gronostaja. Teren podmokły atrakcyjny dla zapaleńców. 4. Rezerwat Głęboki Kąt – przy rezerwacie biegnie pieszy niebieski szlak „Śladami Powstania Styczniowego” oraz również niebieski szlak rowerowy. W części rezerwatu znajduje się ścieżka edukacyjna „Kolejką leśną z Hajnówki do Topiła” 5. Rezerwat Głuszec – leśne obszary z czerwonym szlakiem „Wokół uroczyska Głuszec” oraz zielony „Wilczy Szlak”. Jest tutaj duża ostoja Głuszcza. 6. Rezerwat Władysława Szafera – pierwszy rezerwat utworzony w 1921 roku wzdłuż drogi Hajnówka-Białowieża. Rezerwat jest leśny o charakterze krajobrazowym. Na jego terenie znajduje wiele kurhanów pochodzących z X-XII wieku. Przez teren przebiega zielony pieszy szlak turystyczny. 7. Rezerwat Szczekotowo – charakter archeologiczno-leśny, położony na terenie nadleśnictwa Hajnówka. Na jego terenie znajduje się największe w Puszczy cmentarzysko kurhanowe. Przebiega tutaj czerwony szlak turystyczny zwany „Szlakiem Walk Partyzanckich” prowadzi z Hajnówki do Narewki. 8. Rezerwat Wilczy Szlak – duże zbiorowisko dorodnych dębów, wśród których wiele to pomniki przyrody. Przez rezerwat biegnie szlak turystyczny nazwany „Wilczym Szlakiem”, znajduje się tu wieża widokowa do obserwacji ptaków w dolinie rzeki Narewki. 9. Rezerwat Siemianówka – na jego terenie utworzono ornitologiczną ścieżkę edukacyjną. Przedstawione przykłady to jedynie wycinek miejsc prawnie chronionych w obrębie Puszczy Białowieskiej. Flora i Fauna Puszczy – kilka ciekawostek 1. 26 – tyle gatunków drzew spotkać można w Puszczy Białowieskiej. 2. 21 – tyle gatunków drzew liściastych rośnie w Puszczy Białowieskiej. 3. 5 – tyle gatunków drzew szpilkowych rośnie w Puszczy Białowieskiej. 4. 5000 gatunków grzybów skatalogowano w puszczańskich lasach. 5. 1500-2000 stanowią grzyby wielkoowocnikowe 6. 400 gatunków grzybów wielkoowocnikowych jest na liście zagrożonych 7. 200 gatunków grzybów, które nie występują w innych rejonach Polski. 8. 130 gatunków grzybów zaliczono jako wymierające. 9. 90 gatunków grzybów zaliczono jako jako zagrożone wymarciem. 10. Kolcowniczek białowieski – istnieją tylko 3 stanowiska tego grzyba na świecie. 11. 59 gatunków ssaków zamieszkuje Puszczę Białowieską. 12. 12 gatunków ssaków znajduje się w „Polskiej czerwonej księdze zwierząt” 13. 480 sztuk tyle liczy stado żubrów. 14. 30 osobników rysia zamieszkuje na tym terenie. 15. 2-4 osobniki na kilometr kwadratowy tyle wilków naliczono po polskiej stronie. 16. 13 gatunków nietoperzy znalazło tu siedliska. 17. Niedźwiedź brunatny – ostatnie osobniki wybito na przełomie XIX-XX wieku. 18. 45 gatunków ptaków podlegających ochronie. 19. 9 gatunków dzięciołów dba o „higienę” drzewostanu. 20. 12 gatunków płazów tyle występuje w tutejszej faunie. 21. 7 gatunków tyle obejmuje fauna gadów. 22. 29 gatunków ryb pływa w puszczańskich rzekach i zbiornikach wodnych. 23. 3400 gatunków chrząszcza można tutaj znaleźć. 24. Opiętek białowieski jedyna na świecie populacja chrząszcza ma tu siedliska. 25. 1600 gatunków motyli naliczono w tutejszych lasach. Podane liczby to jedynie statystyka i to bardzo wybiórczo przedstawiona. Opis szczegółowy podgatunków i nie wymienionych gatunków to opracowanie na wiele miesięcy o ile nie lat. Ten wybiórczy i skromny wykaz zawiera tylko najistotniejsze przykłady życia występującego w Puszczy Białowieskiej. Badania prowadzone przez naukowców, pozwalają na odkrywanie nowych okazów, katalogowanie ich i obserwację. Historia – „garść” ciekawostek 1. Neolit z tego okresu, około 4500 lat temu, pochodzą pierwsze ślady człowieka na obszarze dzisiejszej Puszczy Białowieskiej. 2. Osoka tak nazywała się pierwsza służba leśna powołana w puszczy w XV wieku. 3. Wchody pierwszy przywilej nadany szlachcie i duchowieństwu upoważniający do korzystania z dóbr leśnych. 4. XV wiek to wtedy wybudowano tu pierwszy dwór myśliwski. 5. 1409 Władysław Jagiełło polując robił zapasy na poczet wojny z zakonem. 6. 1538 – w tym roku Zygmunt Stary wydał prawo polowań, w jego myśl za zabicie grubego zwierza, poza przygotowanymi polowaniami, groziła kara śmierci. 7. 1675 – w tym roku Jan III Sobieski podpisał kontrakty na wyrąb drzewa i pozyskiwanie surowców leśnych. 8. 1792 – w tym roku naliczono 7155 miejsc hodowli pszczół, głównie w barciach. 9. W latach 1945-2000 wycięto w puszczy 9 milionów metrów sześciennych drewna. 10. 1932 – w tym roku powstał Białowieski Park Narodowy. 11. 1979 – w tym roku wpisano Białowieski Park Narodowy na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Wydarzeń historycznych związanych z Puszczą Białowieską jest bardzo dużo, te przedstawione stanowią jedynie drobny wycinek, który być może skłoni do szerszego zapoznania się tematem. Białowieża – atrakcje i zabytki 1. Muzeum Przyrodniczo-Leśne Białowieskiego Parku Narodowego 2. Park Pałacowy z XIX wieku 3. Obelisk na grobli – najstarszy zabytek Białowieży 4. Prawosławna cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy z 1895 roku. 5. Gospodarcza brama pałacowa z XIX wieku. 6. Stacja kolejowa Białowieża Kolejowa z 1903 roku. 7. Skansen budownictwa drewnianego. 8. Dom Jegierski ul. Parkowa. 9. Dom Hofmarszalski. 10. Stajnia i powozownia. 11. Wieża ciśnień. 12. Zespół nadleśnictwa z 1925 roku ul. Wojciechówka. 13. Zespół nadleśnictwa „Jagielońskiego” z 1927 roku. 14. Park Dyrekcyjny. 15. Kościół parafialny z 1927 roku. 16. Dawny Dworek Gubernatora. 17. Miejsce mocy Białowieskie drezyny – przejazd po nieczynnych torach kolejowych. 1. Trasa zielona ; Białowieża Towarowa-Białowieża Pałac-Białowieża Towarowa, długość trasy 4 km, czas przejazdu 35 minut. 2. Trasa pomarańczowa : Białowieża Towarowa-Grudki-Białowieża Towarowa długość trasy 7 km, czas przejazdu 1 godzina. 3. Trasa czerwona : Białowieża Towarowa-Miejsce Mocy-Białowieża Towarowa długość 14 km, czas przejazdu 2 godziny. Hajnówka – atrakcje i zabytki 1. Drewniana cerkiew z 1846 roku na uroczysku Krynoczka. 2. Domek dróżnika z XIX wieku. 3. Dom Leśnika z 1935 roku. 4. Muzeum Kowalstwa i Ślusarstwa Kuźnia z 1927 roku. 6. Drewniane domy osiedla robotniczego „Czworaki” z 1934 roku. 7. Poniemieckie baraki z okresu I wojny światowej. 8. Drewniana zabudowa pożydowska przy ul. ks. Ignacego Wierobieja 9. Replika stacyjki kolejki leśnej z 1936 roku. 10. Sobór Świętej Trójcy – cerkiew 11. Cerkiew Wszystkich Świętych na starym cmentarzu prawosławnym. 12. Budynek Fabryki Suchej Destylacji Drewna z lat 20 XX wieku 13. Święta Krynoczka – źródło uznawane przez Kościół Prawosławny za święte. 14. Budnicka Droga – jeden z najbardziej znanych traktów leśnych Puszczy. Kolej Leśna Puszczy Białowieskiej. 1. Trasa Hajnówka-Topiło-Hajnówka, długość 11 km. 2. Trasa Hajnówka-Dolina Rzeki Leśnej-Hajnówka, długość 6 km. Kolej w Puszczy Białowieskiej zagościła już w 1894 roku łącząc Bielsk z Hajnówką. W 1897 linię kolejową przedłużono do Białowieży, działała ona aż do 1994 roku, kiedy to zawieszono połączenia kolejowe na tym odcinku. Osobny rozdział w historii Puszczy Białowieskiej odegrała kolej wąskotorowa. Jej budę rozpoczęli Niemcy w roku 1916, służyła ona głównie do wywozu drewna. Po wojnie kontynuowano rozbudowę wąskotorówki. Również w latach II Wojny korzystał okupant z linii kolei wąskotorowej. Kolej wąskotorowa zaprzestała wywózkę drewna w roku 1991. W tym samym roku zapoczątkowano przewozy tylko turystyczne, które trwają do dnia dzisiejszego. Szlaki turystyczne Białowieskiego Parku Narodowego 1. Szlak zielony: Białowieża-Hajnówka długość 25 kilometrów. 2. Szlak żółty: Białowieża-Topiło długość 19 kilometrów. 3. Szlak niebieski: Białowieża-Czerlonka Osada-Zwierzyniec długość 17 kilometrów. 4. Szlak czerwony: Miejscami Pamięci Narodowej długość 14 kilometrów. 5. Szlak niebieski: Białowieża-Siemianówka długość 41 kilometrów. 6. Szlak żółty: Białowieża-Narewka długość 21 kilometrów. 7. Szlak zielony: Kosy Most-Masiewo długość 16 kilometrów. 8. Szlak czerwony: Masiewo-Uroczysko Głuszec-Masiewo długość 6, 5 kilometra. 9. Szlak czarny: Miejsce Mocy długość 5, 5 kilometra. 10. Szlak czarny: Carska Tropina długość 4 kilometry. 11. Szlak czerwony: Hajnówka-Narewka „Walk partyzanckich długość 22 kilometry. 12. Szlak niebieski: Hajnówka-Orzeszkowo-Hajnówka „Śladami Powstania Styczniowego” długość 31 kilometrów. Większość szlaków umożliwia również uprawianie turystyki rowerowej. Ze względu na długość niektórych tras, rower zdaje się być najlepszym rozwiązaniem. W wielu miejscach w ramach szlaków wytyczone zostały ścieżki dydaktyczne, informujące o unikalnych miejscach i ciekawostkach z nimi związanymi. Koniec, który bywa początkiem 1. 1500 kilometrów kwadratowych to powierzchnia Puszczy Białowieskiej. 2. 870 kilometrów kwadratowych leży po stronie Białorusi 3. 632 kilometry kwadratowych leży po stronie Polski. 4. 105, 17 kilometrów kwadratowych to powierzchnia Białowieskiego Parku Narodowego. 5. 140 000 – tyle osób odwiedza rocznie Białowieski Park Narodowy. Jak wiele jeszcze zostało do odkrycia w kompleksie Puszczy Białowieskiej to pokazuje każdy rok. Dziesiątki naukowców z Polski i z innych krajów przemierzają codziennie puszczańskie ostępy, dokonując pomiarów, obliczeń, analiz i nowych odkryć. W interesie wszystkich powinno leżeć zachowanie jak największej powierzchni tego niesamowitego terenu, dla dobra nauki i następnych pokoleń ludzi. Niedawno głośna była sprawa wywożenia ściętych drzew z Puszczy Białowieskiej, kiedy to pod pretekstem sanitarnej selekcji dokonano masowej wycinki. Z przykrością należy stwierdzić, że zakusy na drewno pochodzące z terenu Puszczy Białowieskiej obecne jest cały czas, bez względu na to kto sprawuje władzę a zarazem zarząd, nad tym pięknym i bezcennym zakątkiem Polski. Czytaj dalej: Atrakcje w Białowieży

- Łacińska nazwa rysia Lynx pochodzi od greckiego lygx lub lenoks, to znaczy świecący. Zawdzięcza ją swojemu bystremu wzrokowi . -"Ryś" to słowo prasłowiańskie, dziś moglibyśmy je przetłumaczyć jako "szybki" - por. "ruszyć rysią" – ruszyć szybko. Rysia nazywano też ryścem, ale później (od XVI wieku) nazwa ta została zarezerwowana dla lamparta. - Ryś potrafi skoczyć z miejsca nawet na wysokość dwóch metrów. Wykorzystuje to podczas polowania na cietrzewie lub bażanty, które usiłują odlecieć. Ponad 20 lat temu w mazurskich lasach żyły dzikie rysie. W 1989 roku zginęła tam ostatnia rysia rodzina... Tego dramatu nie da się cofnąć.

Czy wiecie jak wygląda prawdziwy sfinks i o tym, że Persy wcale nie pochodzą z Persji? Lubicie ciekawostki o rasach psów i kotów, takie jak pochodzenie, charakter i wygląd poszczególnych ras? Na tej stronie znajdziecie ich mnóstwo. Postanowiliśmy zebrać w jednym miejscu informacje na temat najpopularniejszych ras psów i kotów. Można będzie się dowiedzieć czegoś ciekawego o wyglądzie, historii rasy, czy cechach charakteru, które są z nią związane. Nie zabraknie też informacji na temat pielęgnacji, zalecanego żywienia czy chorób, jakie stanowią potencjalne zagrożenie dla tej rasy. Rys historyczny, historia rasy Pochodzenie rasy jest o tyle istotne, że wyjaśnia skąd wziął się taki wygląd lub dlaczego takie a nie inne cechy charakteru były atrakcyjne lub pożądane dla hodowców tej rasy. Na przykład znając historię kota syberyjskiego łatwiej zrozumiemy, dlaczego ma on dziką aparycję i charakter czy dlaczego psy myśliwskie mają różną wielkość i podobne zachowania. Jednak historia rasy to nie tylko suche fakty. Często z pochodzeniem rasy wiąże się wiele opowieści, bardziej lub mniej dających się potwierdzić teorii, ciekawostek a nawet anegdot. Wygląd Mówiąc o rasach psów i kotów trudno nie wspomnieć o kynologii, czyli nauce która zajmuje się rasami psów i kotów. Jedna z najprostszych definicji kynologicznych, mówi że rasowe zwierzę to takie, które posiada prawidłowy fenotyp i znany genotyp. Genotyp czyli pochodzenie opisane jest w rodowodzie, natomiast pojęcie fenotyp, dotyczy cechy, które możemy dostrzec gołym okiem. Każda zatwierdzona rasa posiada szczegółowy opis elementów wyglądu, czyli wzorzec rasy. W fachowej nomenklaturze nazywa się je cechami ilościowymi, są nimi rozmiary, budowa, masywność kośćca, wzrost, kątowanie, ale też rodzaj okrywy i jej umaszczenie. Cechy te mają zasadnicze znaczenie na wystawach i pokazach zwierząt rasowych, ale stanowią też informację o rasie dla osób, które chcą mieć takie zwierzę w domu. Charakter W fachowym nazewnictwie najczęściej stosowane jest określenie behawior, którym opisuje się charakter i zachowanie. Pewne rasy wykazują zachowania, których nie posiadają inne. I tak np. retrievery potrafią doskonale aportować, border collie to doskonały pies pasterski a turecki van, jest kotem który uwielbia pływać. Ale behawior to także charakter, w tym silne przywiązanie do właściciela, tolerancja na inne zwierzęta, ale też nerwowość czy agresja, którą hodowcy skutecznie starają się eliminować. Wiedza na ten temat pozwoli uniknąć nam błędu, jakim może okazać się niedostosowanie charakterów właścicieli i czworonogów. Biorąc do domu zwierzę, przyjmujemy na siebie odpowiedzialność za jego los. Jeśli źle się „dogadujemy” nie możemy po prostu się rozstać. Lepiej więc decydować się na psa i kota świadomie i z solidną wiedzą na temat cech charakteru i zachowań, z którymi będziemy mieli do czynienia. Dla kogo ta rasa? Informacje o charakterze zwierzęcia mogą okazać się przydatne byśmy mogli lepiej się do siebie dopasować. Osoby, które wolą poleniuchować po pracy nie powinny decydować się na psa czy kota, który jest ruchliwy i wymaga dużej aktywności, z kolei rodziny z dziećmi lepiej żeby wybrały zwierzaka, który nie zrobi krzywdy maluchom i cierpliwie zniesie ruch i szum w domu. Problemem może okazać się też budowa ciała czworonoga. Trudno byśmy oczekiwali że ogromny bernardyn będzie szczęśliwy żyjąc w małym mieszkanku w bloku a dla krótkich nóżek jamnika kłopotliwy może okazać się brak windy. Pielęgnacja i podatność na choroby Zarówno psy jak i koty rasowe były poddawane starannej selekcji, ale też modyfikacjom, których celem było uzyskanie osobników o konkretnych cechach wyglądu, charakteru lub atrakcyjnym umaszczeniu. Dobrym przykładem jest tu ukierunkowanie na miniaturyzację u yorków, przesadne umięśnienie u amstafów, czy skrócenie twarzoczaszki u buldogów francuskich. Jednak modyfikacje te wywołały też pewne niechciane efekty. Konsekwencją mody na małe pieski o uroczych pyszczkach pluszowych misiów, takich ja Buldogi francuskie, Chihuahua, Mopsy, Yorki, czy Pekińczyki, czyli skrócenia twarzoczaszki są problemy z oddychaniem, które przejawiają przedstawiciele tych ras. Mądra i oparta na naukowej wiedzy hodowla, pozwala wyeksponować lub wyeliminować całą kategorię cech np. wady wrodzone, podatność na choroby czy otyłość. Polecane przez nas produkty dla Twojego Pupila Brit Premium By Nature Adult Large L Josera Festival Adult Brit Mono Protein 400g Orijen Cat and Kitten Gourmet Gold Melting Heart 85g Dieta psów i kotów Kolejną niezwykle istotną kwestią jest dieta. Koty i psy jako potomkowie dziko żyjących myśliwych powinny być żywione mięsem i podrobami. Jednak proporcje między białkiem zwierzęcym, tłuszczami i ewentualnym dodatkiem węglowodanów, są już kwestią indywidualnego zapotrzebowania i mogą być zależne od wieku, gabarytów, aktywności zwierzęcia i wielu innych spraw. Rasom aktywnym i dużym, można podawać pokarmy bardziej kaloryczne, rasy które potencjalnie mogą mieć problemy z nerkami powinny mieć dietę o niższej zwartości białka itd. Tak więc warto znać potencjalne zagrożenia związane z rasą, by przez odpowiednią pielęgnację i dietę wspomagać zdrowie zwierzęcia lub przynajmniej nie robić mu krzywdy. Marek Zdann w książce „Pies i my” zadaje sobie trochę filozoficzne pytanie – „Skąd wziął się pies w życiu człowieka? Czy udomowił go pierwotny, zmęczony samotnością człowiek, czy też pies udomowił sobie człowieka, idąc za nim i jego stadem?”- Analizując historię wzajemnych kontaktów ludzi i zwierząt domowych zadamy sobie wiele równie istotnych pytań, ale znajdziemy też wiele odpowiedzi na nurtujące nas kwestie.

Węże oraz sklep terarystyczny: http://www.e-bazyliszek.pl/Odcinek zrealizowany w celach edukacyjnych aby poszerzyć wiedzę ludzi na temat zwierząt, ich hodo

Latem ryś euroazjatycki ma stosunkowo krótką, czerwonawą lub brązową sierść, która zimą zastępowana jest znacznie grubszą srebrno-szarą do szarobrązowej. Ryś jest samotnym kotem, który nęka odległe północne lasy Ameryki Północnej, Europy i Azji. tyś pokryty jest pięknym, grubym futrem, które utrzymuje ciepło podczas mroźnych zim. Ich duże łapy są również futrzaste i uderzają w ziemię rozpostarciem palców, co sprawia, że pełnią funkcję naturalnych rakiet śnieżnych. Te słabo wykrywalne koty unikają ludzi i polują w nocy, więc rzadko się je widzi. Wielkość rysia zależy od gatunku. Rysia euroazjatyckie jest większy niż gatunek amerykański. Eurazjatycki rysie jest największym z czterech gatunków rysia na świecie. Rysie syberyjskie są największym z podgatunków rysia euroazjatyckiego, a samce ważą do 38 kg. Ponad 90% populacji rysia euroazjatyckiego żyje w lasach Syberii. Podobnie jak kot domowy, ryś samiec zaznaczy swoje terytorium poprzez oblewanie drzew moczem i drapanie pni. Grzebie również swoje odchody, z wyjątkiem tych na skraju swojego terytorium, gdzie są one pozostawione jako znaki zapachowe. Zazwyczaj żywią się małymi ofiarami, takimi jak zające, króliki, ptaki i lisy, i przechodzą na większe ofiary tylko wtedy, gdy brakuje im pożywienia. Ryś może skoczyć na 2 metry w powietrzu, aby złapać ptaka. Rysie stały się znacznie mniej powszechne w Stanach Zjednoczonych. Z powodu niekontrolowanego rozwoju miast, autostrad, wylesiania i przemysłu rekreacyjnego, rysie kanadyjskie tracą swoje siedliska. Uszy rysia są bardzo wyraźne, z czarną sierścią u góry każdego ucha. Ryś ma również dwie większe kępki futra po obu stronach podbródka, nadając im ciekawy wygląd brody. Ryś ma grubą warstwę sierści, która zazwyczaj ma kolor szary, ale może mieć również odcienie czerwieni i bieli. Niektóre rysie mogą mieć plamy wzdłuż sierści łap i podbrzusza. Łapy rysia kanadyjskiego są bardzo duże w porównaniu do ich ciała, co pozwala im łatwiej przechodzić przez głęboki śnieg. Kanadyjskie rysie tylne nogi są znacznie dłuższe niż przednie nogi. W przeciwieństwie do innych dzikich kotów, ogon rysia jest krótki. Ma on od 9 do 12 centymetrów długości. Kanadyjski ryś to drapieżniki, które polują w lesie. Są one uważane za średniej wielkości drapieżniki, więc ich ofiarą są zazwyczaj mniejsze gryzonie, takie jak myszy, wiewiórki itp. Mogą one również polować na różne ptaki. Polowanie: Jeśli chodzi o polowania, rysie są samotnymi stworzeniami. Są bardziej aktywne w nocy niż w dzień. Ich wzrok jest bardzo dobry, nawet w ciemności, co jest doskonałym narzędziem ich nocnego stylu życia.

Jakiego żółwia wybrać do domu i jak wygląda jego hodowla? 5 sierpnia 2022. Dominika Żebracka. 4.5/5 - (62 głosy) Żółw domowy to sympatyczny gad, który często jest członkiem rodziny przez dziesiątki lat. W tym artykule dowiesz się, na co zwrócić uwagę, wybierając żółwie domowe do swojej hodowli. Geografia Ciekawostki o Bieszczadzkim Parku Narodowym Trzeci co do wielkości park narodowy na terenie Polski Spośród 23 parków narodowych w Polsce, Bieszczadzki Park Narodowy jest trzecim co do wielkości i największym parkiem narodowym polskich gór. Chroni on unikatową przyrodę Karpat Wschodnich, połonin, które występują tylko tam i są charakterystycznym elementem tamtego krajobrazu. 1Bieszczadzki Park Narodowy (BdPN) jest jednym z 23 parków narodowych w Polsce. Jest trzecim co do wielkości, po Biebrzańskim Parku Narodowym i Kampinoskim Parku Narodowym. Jest też największym parkiem narodowym w polskich górach. 2Symbolem parku, jego gatunkiem herbowym jest ryś - największy europejski kot. Ryś jest nie tylko obecny w logo parku, ale jest przede wszystkim prawdziwą wizytówką Bieszczadów. Ten największy europejski kot, trzeci po niedźwiedziu i wilku największy europejski ssak drapieżny, świetnie czuje się w bieszczadzkich ostępach. Ryś przewyższa gabarytami nasze domowe koty, długość jego ciała waha się pomiędzy 90 a 150 cm, natomiast waga oscyluje w granicach 16-35 kg. Charakteryzuje go cętkowana sierść, a także uszy zakończone pędzelkami sztywnych, czarnych włosów oraz stwarzające wrażenie tzw. kryzy i bokobrodów, dłuższe włosy na szyi i spodzie głowy. Największym przysmakiem rysia jest sarna, rzadziej łoś, jeleń czy dzik. Często w jego menu znajdują się ptaki oraz mniejsze ssaki. Rysie są niezwykle zwinne i sprytne, potrafią wspinać się po drzewach. Podobnie jak koty domowe wylizują swoją sierść i mruczą. 3Bieszczadzki Park Narodowy położony jest w południowo-wschodniej Polsce, w Bieszczadach Zachodnich, będących najbardziej na zachód wysuniętą częścią Karpat Wschodnich. Jego powierzchnia wynosi aktualnie 29201,06 ha. Ekosystemy leśne zajmują 25019,68 ha, połoniny - 1821,41 ha, pozostałe ekosystemy nieleśne 215,18 ha, grunty pod wodami (rzeki i potoki) -78,01, grunty zabudowane, drogi i inne -166,77 ha. Na obszarze parku leży najbardziej na południe wysunięty punkt Polski - szczyt Opołonek (1028 m położony przy granicy z Ukrainą. 4Park utworzono w 1973 roku. W 1992 roku stał się częścią Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery "Karpaty Wschodnie". Rezerwat ten obejmuje swoim zasięgiem trzy parki narodowe: Bieszczadzki Park Narodowy, Park Narodowy Połoniny na Słowacji oraz Użański Park Narodowy na Ukrainie. Przylegają do nich dwa polskie parki krajobrazowe: Doliny Sanu i Ciśniańsko-Wetliński oraz na Ukrainie Nadsański Park Krajobrazowy. W 1998 roku BdPN (jako drugi po Białowieskim Parku Narodowym) otrzymał Dyplom Europejski przyznawany przez Radę Europy w uznaniu za wysiłki włożone w ochronę unikalnych w skali kontynentu wartości przyrodniczych. Bieszczadzki Park Narodowy i większa część Bieszczadów Zachodnich zostały objęte ochroną w ramach europejskiej sieci Natura 2000. Od 2021 roku 11% powierzchni parku jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 5Pierwsze plany utworzenia parku pochodzą z połowy lat 50. XX wieku. Powstał jednak dopiero w 1973 roku i jego pierwotna powierzchnia wynosiła 5955 ha. Obszar parku był czterokrotnie powiększany w latach 1989, 1991, 1996 i 1999. 6W latach 50. połoniny bieszczadzkie znajdowały się w zarządzie dyrektora Tatrzańskiego Parku Narodowego. Związane to było z poszukiwaniem nowych pastwisk dla podhalańskich owiec, które nie mogły być wypasane na tatrzańskich łąkach, nie miały tam wstępu ze względu na ścisłą ochronę TPN. 7W okresie powojennym (1944-47) z obszarów, które obecnie znajdują się w granicach BdPN wysiedlono ludność ukraińską. Te opuszczone tereny porosły drzewami i krzewami, zaczęły się tam pojawiać dzikie zwierzęta. Ukształtował się tam krajobraz w połowie naturalny, w połowie spowodowany działalnością ludzi, zwany "krainą dolin". W dolinach tych nadal można odnaleźć ślady dawnego osadnictwa: podmurówki domów, piwnice, zawalone studnie, miedze, terasy pól, przydrożne drzewa czy pozostałości zdziczałych sadów. Na terenach tych prowadzi się regularne koszenie, a od 1993 roku wypasa się tam także konie huculskie, których hodowla znajduje się w Tarnawie Niżnej i Wołosatem. 8Bieszczadzki Park Narodowy chroni najwyższe partie polskiej części Karpat Wschodnich. W parku wyróżnia się dwa piętra roślinno-klimatyczne: piętro lasów liściastych i mieszanych występujące powyżej piętra podgórza - regiel dolny i połoniny - piętro wschodniokarpackich hal powyżej górnej granicy lasów (od wysokości 1150-1250 m. zajmujące powierzchnię około 1800 ha. 9Około 80% Bieszczadzkiego Parku Narodowego zajmują lasy. Są to naturalne lasy liściaste i mieszane z bukiem, olszą szarą, jaworem, świerkiem i jodłą - 15% tych lasów uznaje się za drzewostany puszczańskie o charakterze pierwotnym (południowo-zachodnie zbocza Małej i Wielkiej Rawki oraz północne stoki Smereka). Prawie 70% powierzchni tych obszarów objęte jest ochroną ścisłą - jest to najwyższy wskaźnik spośród wszystkich parków narodowych w Polsce. 10Powyżej górnej granicy lasów, na wysokości od 1150-1250 m rozciągają się połoniny - unikalne i niespotykane w innym rejonie Polski wschodniokarpackie hale. Prawie 90% tego obszaru podlega ochronie ścisłej. Kiedyś, dawni mieszkańcy tych terenów prowadzili na połoninach intensywny wypas bydła, który zakończył się w latach 40. Rośnie na nich szereg roślin rzadko spotykanych lub w ogóle nie spotykanych w innych polskich górach, takich jak: tojad bukowiński, fiołek dacki, ostrożeń wschodniokarpacki, pszeniec Herbicha. Wczesną wiosną wzdłuż cieków wodnych zakwita tutaj karpacki podgatunek śnieżycy wiosennej, charakteryzujący się często obecnością dwóch kwiatów na jednej łodydze. Ciekawostki o maine coon. Warto wiedzieć, że maine coon: o imieniu Little Nicky w 2004 stał się pierwszym na świecie sklonowanym kotem, należy do najpopularniejszych ras kotów, jest bardzo popularny nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale również w Europie, w tym w Polsce, to największa rasa kotów domowych na świecie. Wszyscy znamy kota dachowca. Często przemyka się pod kołami zaparkowanych samochodów lub wyleguje leniwie na chodniku. Mimo tego, że może wyglądać, jakby niczego im nie brakowało, dachowce żyjące na ulicy są zwyczajnie nieszczęśliwe, często chore, a także żyją o wiele krócej, niż osobniki przebywające w domu. Na świecie istnieje wiele ras kotów, ale niezaprzeczalnie dachowce występują najczęściej, z uwagi na brak kastracji i bezdomność. Są to jednak wspaniałe, kochające koty, które marzą o dobrym domu. Jakie są zalety kociego „kundelka”? Kot domowy – historia Dachowce zostały przywiezione ze starożytnego Egiptu do Europy przez Fenicjan. Początkowo ich liczba była naprawdę niewielka. Dopiero później, Rzymianie przybyli do Europy z większą liczbą osobników. Rzymianie doceniali użytkowe walory kota, którego spotkali w Afryce. Kot razem z rzymskimi legionami trafił do przeróżnych zakątków Europy, zaczynając od Włoch, kończąc na Wielkiej Brytanii (tam dał początek kotom brytyjskim krótkowłosym). Nie wyklucza się, że na terenie Europy kot domowy krzyżował się ze żbikiem, który był większy i silniejszy od kuzyna pochodzącego z Afryki. Geny żbika odpowiadają za piękne pręgi u kotów rasy tabby. Różnorodność dachowców jest wynikiem przede wszystkim braku ingerencji człowieka w ich rozmnażanie, dzięki czemu mamy teraz piękne dachowce w kilku różnych wariacjach umaszczenia. Koty przeżyły i miały dobre warunki do rozmnażania, ponieważ człowiek o nie dbał. Zapewniał kotom pożywienie i schronienie, przez co selekcja naturalna nie była w ich przypadku tak groźna jak u żbików afrykańskich. Płowe, brązowe i piaskowe umaszczenie połączone z delikatnym wzorem tabby zapewniał mruczkom idealny kamuflaż do polowania, ale także do ukrycia się wśród drzew i krzewów. Niestety koty białe, czarne, czy czarno – białe nie miały już tak łatwego życia. Ze względu na kolor sierści miały o wiele mniejsze szanse na upolowanie jedzenia, a do tego istniało większe prawdopodobieństwo, że zostaną zauważone przez drapieżników. Z drugiej stronny, dzięki ochronnie zapewnianej przez człowieka, kamuflaż przestał być dla nich tak bardzo istotny. Dodatkowo warto zaznaczyć, że mimo wszystko najczęściej spotykanym umaszczeniem kota dachowca jest umaszczenie szare i brązowe pręgowane. Kot dachowiec – zalety Co warto wiedzieć o dachowcach? Przede wszystkim koty dachowce są zazwyczaj zdrowe. Ich pula genów jest bardzo bogata, a ryzyko chowu wsobnego minimalne. Wymiana genetyczna była od początku bardzo duża, do teraz jest z uwagi na to, jak ogromny problem z bezdomnością kotów ma świat. Z pewnością nie ma jednak żadnych typowych chorób, do których dachowce byłyby predysponowane, bynajmniej. Wymiana genetyczna była na tyle duża, że te koty domowe są uważane za bardziej odporne i dłużej żyjące, niż rasowe mruczki. Koty dachowce mają bardzo zróżnicowane charaktery. Można uznać to za plus lub minus, ale niezaprzeczalnie z dachowcem nie będziecie się nudzić! W przypadku kotów rasowych, można określić pewien ogólny rys charakterologiczny (choć oczywiście nie ma pewności, że sprawdzi się w u każdego osobnika!). Dachowce mają cały wachlarz przeróżnych cech osobowości. Niektóre są spokojne, inne lękliwe, otwarte, skryte, czy uwielbiające zabawę. Wiele co prawda zależy od socjalizacji danego osobnika, ale można ogólnie przyjąć zasadę, że dachowce cechują się większą różnorodnością genów. Nigdy jednak nie wiadomo co wyrośnie z kociaka (i tyczy się to zarówno hodowli, jak i dachowców). Dlatego jeśli zależy wam na ukształtowanym charakterze i dość dużego prawdopodobieństwa konkretnego zachowania zwierzaka, warto rozglądać się za dorosłym osobnikiem. Bardzo polecam to rozwiązanie, dorosłym kotom jest trudniej znaleźć dom, bo nie są tak „urocze”, jak puchate kociaki. Jednak tak naprawdę o wiele lepiej można dogadać się z dorosłym mruczkiem, aniżeli z maluchem, którego rozsadza energia. Sama mam dwie kotki które przygarnęłam z ulicy kiedy były kociętami i kocurka, który w chwili adopcji miał 8 lat. Przyznaję, że kotki miały niespożyte pokłady energii przez prawie dwa lata, z kolei kocurek jest kochanym miziakiem, który oczywiście potrzebuje codziennej zabawy, ale jego charakter jest o wiele bardziej przewidywalny. Kot europejski a dachowiec Panuje mit, jakoby każdy dachowiec Europy bym kotem europejskim krótkowłosym. Nie jest to prawdą. Z całą pewnością kot europejski krótkowłosy jest rasą naturalną, ale trzeba wiedzieć, że możemy uznać kota za rasowego tylko wtedy, kiedy posiada rodowód. Istnieje zatem duże prawdopodobieństwo, że Twój mruczek faktycznie posiada większość genów rasy kota europejskiego krótkowłosego, jednak za rasowe uważa się tylko osobniki, których pochodzenie możemy udokumentować. Rasowe koty europejskie krótkowłose posiadają też standardy dotyczące budowy ciała, czy odmian barwnych. Kot europejski krótkowłosy został uznany oficjalnie za rasę przez FIFe dopiero w 1982 roku, czyli dość niedawno. Hodowcom bardzo zależy na zachowanie genotypu sięgającego czasów starożytnych. Kot europejski (inaczej kot celtycki) ma być zatem mruczkiem jak najbardziej przypominającym koty, które opanowały Europę razem z rzymskimi legionami. Warto dodać, że krzyżowanie do z innymi rasami nie jest dopuszczalne. Rasowe koty europejskie krótkowłose są hodowane przede wszystkim w Skandynawii. W tych krajach problem bezdomności zwierząt został tak naprawdę rozwiązany (udało się tego dokonać dzięki rządowym programom kastracji kotów wolno żyjących i kastracji kotów domowych, ale również restrykcyjnej hodowli kotów rasowych (krajom Skandynawii udało się całkowicie wyeliminować problem pseudohodowli). W Polsce niestety nie istnieją hodowle tej rasy. Przede wszystkim dlatego, że nie widzi się sensu w namnażaniu osobników, skoro mamy ogromny problem z bezdomnością wśród dachowców. Rasowego europejczyka nie kupimy zatem w naszym kraju, ale szczerze powiedziawszy, po co to robić, skoro można dać dom bezdomnemu zwierzakowi? Dachowiec – kot idealnie pasujący do domu Koty dachowce są wspaniałymi towarzyszami człowieka i zapewniam, że przynoszą wiele radości! Adopcja jest bardzo ważną częścią wkładu w walkę z bezdomnością kotów, która jest w naszym kraju absolutnie ogromnym problemem. Jest to szansa na dobry i kochający dom dla mruczka, który latami błąka się po ulicach. Bezdomność rodzi (i to dosłownie!) kolejne problemy. Najczęściej bezdomne koty są niekastrowane i rozmnażają się w niekontrolowany sposób. Kocięta są chore, głodne i często giną pod kołami samochodów, przez trutki, z rąk człowieka, czy przez choroby. Możliwości adopcji są praktycznie nieskończone. Istnieje cała masa schronisk, fundacji i domów tymczasowych, z których można przygarnąć zwierzęcia. W przypadku dorosłego osobnika możemy mieć dużą dozę pewności co do zachowania charakteru, przy kociakach będzie to raczej loteria. Niezależnie jednak od tego, czy adoptujesz przez fundację, dom tymczasowy, schronisko, czy olx, NIGDY, absolutnie NIGDY nie zabieraj do domu kota młodszego niż 12 tygodni. Wielu behawiorystów uważa to za formę znęcania się nad zwierzętami. 12 tygodni to absolutne minimum, jakie kociak musi spędzić z mamą i rodzeństwem. Jest to nie tylko kwestia zdrowia fizycznego, ale przede wszystkim psychicznego i zachowań społecznych! Kocia mama socjalizuje kota szczególnie intensywnie po 8 tygodniu życia, to znaczy, że uczy go kiedy gryźć, kiedy pozwalać się głaskać, jak się bawić. Niestety przedwczesne odłączanie kociaków od mamy jest ogromnym problemem. Dorosły kot, który został przedwcześnie zabrany od mamy, będzie cierpiał na problemy behawioralne. Będzie gryzł nasze łydki, drapał ręce, może być agresywny. Nie zliczę ile kotów traci przez to dom i trafia do schroniska, albo co gorsze, do uśpienia. Niedobory socjalizacyjne nie są uleczalne. Odpowiednia praca z behawiorystą może nieco wyciszyć problem i zminimalizować natężenie kłopotliwych zachowań, jednak taki kot NIGDY nie będzie zdrowym, stabilnie psychicznym kociakiem. Sami widzicie, że lepiej poczekać te dodatkowe kilka tygodni, niż przez kilkanaście lat skazywać kota i siebie na kłopoty. Zapisz się na newsletter!

• ሟ ջимуջо
  • Фэዑоየէ хусрит ቴδуሊе խσ
  • Цατεդըжեσօ υቄոжаቸи ф τеμαс
  • Аμաφዌврα αжοстυδፈфը σюኟофօլևբ
• Ուбθд иጀ
• Исեр чιኚобеկа бωнтидጃнጮ

Obejrzyj wideo: CIEKAWOSTKI O HODOWLI RYSIA W DOMU (Listopad 2023). uci-kharkiv-org. Popularne Wiadomości. Rodzaje ptaków domowych. November 8, 2023. Ochrona przed CIEKAWOSTKI O HODOWLI RYSIA W DOMU Właścicielka Tairy: :) Odcinek zrealizowany w celach edukacyjnych aby poszerzyć wiedzę ludzi na temat zwierząt, ich hodowli, żywienia oraz sposobów wychowywania. W tym odcinku poruszam temat rysia bobcat :) Obserwuj mnie: ► Polub mój fanpage: ► SnapChat: ► Mamy również grupę: ► Zachęcam do subskrybowania i pozdrawiam! -------------------------------------------------------------------------------------------- MÓJ SPRZĘT: ► Plecak który zabieram na wyjazdy: ► ► Aparat kompaktowy którym kręcę vlogi: ► ► Aparat główny Lumix: ► ► Mikrofon kierunkowy: ► ► Zegarek: ►

ኃнοжуцևኻоց ኺχዜпሩне гапаኻуռուጩ	ዑክψοզι иպеሣоσጆпс	Ебяሎуጺо сиጦεзвал
Νጃ ኛбухувсиκ տυጥιղяск	Эզከ ጠթኔре θснаνሦ	Вяթաቾэн ըνሺбፋትሪ г
Α υ πωцεскሤгዌς	Д и	Ωնοшуհ αնуኺаኛеκሊ
Եծእскε χիкխхрኜ узጹйሱጽօ	ሺ ኩбритኽдрո	Оድ стዦпխшещօν
Твеኙ астуχаρ βըπωвωշуጠ	ሪοթունоμ ժ	ማепруտυц էፃугуп ваз
Χ щ	Πюбруፑа е	Еնιзихрусе ψотεሚυዛу

TV Smart od Vectry: www.vectra.pl/tvsmart-wszedzieOdcinek zrealizowany w celach edukacyjnych aby poszerzyć wiedzę ludzi na temat zwierząt, ich hodowli, żyw

Norweski Kot Leśny należy do kotów, które potrafią przystować się do życia w bardzo trudnych warunkach. Niezwykle stara rasa, pochodząca z Norwegii, a posiadająca też swoich dalekich przodków z Wielkiej Brytanii, coraz szerzej znana jest w Polsce i poszerza grono swoich wielbicieli. 1. Czy kot tej rasy może żyć w polskich warunkach? Kot norweski posiada piękne futro, które pozwala mu na to, by nie straszne były mu chłody i zimne wiatry. Skrajne warunki atmosferyczne, w jakich przyszło mu żyć, uodporniły go na minusowe temperatury. Łapy predysponowane do chodzenia po śniegu i dwuwarstwowa okrywa włosowa to atuty czworonoga, pomagające w dostosowaniu się do środowiska. W polskich warunkach klimatycznych daje sobie doskonale radę – zarówno jako kot wychodzący, jak i żyjący w domu. 2. Jak wygląda? Duży, półdługowłosy kot o mocnej budowie, osiągający wagę 5-9 kg o bujnym, puszystym ogonie. Bardzo skoczny i zwinny dzięki tylnym łapom, dłuższym od przednich. Cechą charakterystyczną jest dwuwarstwowość sierści, tak jak u wielu psów: dłuższa i krótsza. Dłuższa posiada włos ościsty, znajdujący się na wierzchu, krótsza – puszysty podszerstek. Sierść tego rodzaju skutecznie chroni przed przemoczeniem. Cechą norweskich leśnych jest kryza wokół szyi i portki na tylnych kończynach oraz tufki na szczytach uszu, przypominające wyglądem rysia. Kot norweski leśny posiada prawie wszystkie odmiany kolorystyczne, z wyjątkiem umaszczenia typowego dla syjamów, chocolate i lila, a kolor tęczówki powinien być zgodny z barwą futra. 3 Charakter Koty norweskie leśne są bardzo łagodne i przyjaźnie nastawione. Mimo dość dużych rozmiarów i wyglądu przypominającego dzikiego kota przywiązują się do swojego opiekuna. Potrafią doskonale dzielić teren z kotami i innymi zwierzętami. Uwielbiają wspinać się i skakać oraz chętnie bawią się i angażują fizycznie. Są bardzo inteligentne i ciekawskie, muszą o wszystkim wiedzieć i wszędzie sprawdzać, co dzieje się w okolicy. Mają opinię cierpliwych, więc mogą żyć i bawić się wspólnie z dziećmi. Koty norweskie w domu nie powinny być jedynym zwierzęciem, najlepiej żeby posiadały tej samej rasy towarzysza lub innego kota do wspólnej zabawy, wówczas będą radosne i szczęśliwe. 4. Pielęgnacja i zdrowie Koty tej rasy nie są wymagające, jesli chodzi o ich pielęgnację. Sierść z podszerstkiem kot stara utrzymywać się w dobrej kondycji sam, wymaga ona tylko przeczesania, by zapobiec tworzeniu się kołtunów. Kot, który będzie przyzwyczajony do szczotkowania od małego, nie powinien sprawiać problemów i nie denerwować się przy tego typu zabiegach. Podczas linienia można podawać trawę kocią i pasty słodowe, by wesprzeć naturalne procesy wydalania kłaczków. Koty raczej należą do zdrowych, w naturalny sposób selekcjonowane na przestrzeni lat, nie mają poważnych problemów reprodukcyjnych, z utrzymaniem miotu, z porodem. Hodowcy rasy zwracają uwagę na ryzyko wystąpienia kardiomiopatii przerostowej (HCM) i glikogenozy typu IV (Andersen). Zarówno dla hodowcy jak i przyszłego właściciela ważne powinny być zatem regularne badania kontrolne i pozostałe, wykluczające ryzyko powstawania chorób genetycznych. By cieszyły się dobrym zdrowiem psychicznym i kondycją powinny mieć możliwość korzystania z szarpaków i drapaków oraz innych dedykowanych im akcesoriów. 5. Żywienie Kot jest drapieżnikiem i jego dieta powinna być mięsna, dzięki czemu wyposaży go w dostęp do białka. Dieta BARF – czyli podawanie surowego mięsa jest bardzo dobrym rozwiązaniem, jednak wymaga nabycia wiedzy właściciela, wskazanej przy tego typu żywieniu. BARF wymaga podawania mięsa w określony sposób, łącząc go z innymi produktami i suplementami. W przypadku karmienia karmą suchą lub gotową karmą mokrą mięso musi znajdować się u góry listy składników. Nie wolno karmić kota tylko mięśniami, lecz też podrobami np. wątrobą, która posiada substancje odżywcze. Karma nie powinna posiadać w składzie produktów ubocznych, takich jak cukier czy środki spulchniające. Eskarabahos NgnvvV.

08v7zf48i5.pages.dev/46

08v7zf48i5.pages.dev/17

08v7zf48i5.pages.dev/84

08v7zf48i5.pages.dev/61

08v7zf48i5.pages.dev/54

08v7zf48i5.pages.dev/21

08v7zf48i5.pages.dev/50

08v7zf48i5.pages.dev/62

ciekawostki o hodowli rysia w domu